Open brief
november 16, 2012
Beste Frank, beste Siem,
Met deze brief wil ik mij, aan de vooravond van de belangrijke wedstrijd Ajax – VVV, tot jullie wenden. Wil ik jullie even apart nemen, om voor eens en voor altijd van iets af te zijn, wat mij al tijden aan jullie stoort. Vooral aan jou, Frank, maar dit seizoen dus ook aan Siem. En begrijp me goed, ik zeg dit alleen maar om jullie, en daarmee dus onze prachtige club te helpen. Noem het maar ‘in het belang van Ajax’, dat deden er meer de laatste jaren. Maar dat is het in mijn ogen dus ook. Je kent me.
Het moet nu echt eens ophouden, Frank. VVV staat zestiende, en komt met knikkende knietjes zaterdagavond naar Amsterdam. Dat weten wij en dat weten zij. Limburgers zijn leuk, maar ze schijten een vlaai als ze de rivieren over moeten. Is altijd al zo geweest en dat moet ook zeker zo blijven. Geert Wilders doet het inmiddels ook weer, en dat is goed zo. Is zelfs landsbelang.
Maar ga nu in vredesnaam op die persconferentie vrijdagmiddag niet ook nog eens uit zitten stralen, dat je het allemaal al weet. Je hebt een prachtige glimlach, Frank, maar bewaar die voor het derde achteloze doelpunt van je aanvoerder, zaterdagavond. Voor dat rollertje, dat tergend langzaam via binnenkant paal alsnog binnen rolt. Met wat hollende Limburgers erachteraan, wanhopige eindigend in de netten. En neem dat derde doelpunt voor kennisgeving aan. Een knipoog naar Hennie, een zacht stompje tegen de brede schouder van Dennis, dat moet genoeg zijn. Niet met zijn drieën in een innige groepsknuffel zes keer op en neer springen, omdat we gescoord hebben tegen een plaatselijke VVV, ok? Kom op zeg.
Maar ga vooral niet…
Frank de Broer
augustus 18, 2011
Ajax ligt op de rug in het hoge gras. De benen losjes over elkaar, de handen onder het hoofd en een verse grashalm speels tussen de lippen. De zon is weldadig warm en ontspannend. In de blauwe lucht komt af en toe een wit wolkje langs. Kijk, die lijkt op Bobby Haarms! Verderop zweven acht kleine stapelwolken achter één grote aan. Allemaal dezelfde kant op, richting zuiden. Een vliegtuig zet er een rechte streep onder. Alderweirelds mooi.
Het leven is momenteel behoorlijk oké, in Amsterdam Zuid-Oost. We hebben een aangenaam briesje in de rug. Terwijl concurrenten deze week Europees vol aan de bak moeten, wordt er op De Toekomst harmonieus en vastberaden verder geslepen aan tactiek, techniek en spelstijl. De competitie is alweer twee speelrondes onderweg en de stand geeft een historisch vertrouwd beeld. Zonder puntverlies samen op kop met Feyenoord en FC Twente! Dat klinkt als Hugo Walker, bakkebaarden, Wim Kan en Autoloze Zondag, kortom: behoorlijk 1973.
Een tijd waar ik als Ajacied graag vrijwillig aan herinnerd mag worden. Met een rijke historie kan je nou eenmaal heel ver terug. Voor een achtjarig jochie had de week een overzichtelijk patroon. Te voet naar school en op woensdagmiddag en zaterdag eindeloos vissen en voetballen. Op zondag, met moeders kookwas in de keuken op het vuur en het bord eten op de kleine knietjes, klaar zitten voor Studio Sport en de Grote Ajax-show. Er werd wekelijks gewerkt aan doelsaldo en landelijk aanzien en vooral dat laatste is toen bijzonder goed gelukt. Anders schreef ik hier niet.
Het gaat de grootste club van Nederland dus behoorlijk voor de wind, en ook met het doelsaldo zit het alweer snor in Amsterdam. Het is zelfs niet geheel denkbeeldig dat er, na de eerdere 4-1 en 5-1, zondag in Venlo een 6-1 zal volgen. Lijkt me wel geinig. En dan daarna zeggen dat je duidelijk nog in opbouw bent. Zo arrogant zijn we wel. In gedachten zie ik onze coach daarbij al glimlachend knipogen.
Ik ben misschien de enige, maar volgens mij hebben we een nieuwe Arsène Wenger in ons midden. Werkt er een…
Lees verder….
Cruijff is al directeur
maart 17, 2011
Hoe was je dag, schat?, vroeg mijn vrouw, toen ik dinsdag na een lange dag op de bank neerplofte. Maar ik antwoordde niet en daar had ze het wel mooi zelf naar gemaakt. Eigen schuld, als je mij bij binnenkomst verrast met de bladen ‘NUsport’ en ‘Helden’, met op de ene cover Frank de Boer en het andere blad geheel gewijd aan Johan Cruijff. Dan moet je niet verwachten dat ik meteen even de dag met je doorneem. Dat ik dat onweerstaanbare leesvoer nog even achteloos opzij leg. Die bladen schreeuwen erom onmiddellijk gelezen te worden. En dat was precies wat ik deed.
Vergeten was de file en de drukte van die dag. In no time hing ik figuurlijk aan de lippen van Frank de Boer, die perfect voeding gaf aan mijn positieve Ajax-gevoel, dat al weken weer gestaag groeit. De jonge coach vertelde NUsport dat Ajax onder zijn leiding nooit 4-4-2 zal spelen en dat is precies wat we willen horen. Ik tenminste wél. Heel even dachten we onder Martin Jol dat Ajax het óók kon, maar daardoor ben ik al meer dan een jaar mede schuldig aan de slechte omzetcijfers van Eredivisie Live. Die gaan trouwens hun eigen graf graven, als ze samen met de KNVB gaan bedingen dat Studio Sport pas op de late avond zijn samenvattingen mag uitzenden. Dan komt dit land in opstand. Dat pikken we niet. Maar ook zonder die maatregel zal Eredivisie Live binnen een paar jaar een zachte dood sterven. Net als Sport7 en Talpa ooit. Is een traditie geworden. De reden is simpel: Nederlands voetbal is zelden of nooit 90 minuten lang de moeite waard. Een samenvatting is meestal meer dan genoeg. Maar dat terzijde.
Sinds enkele weken bekruipt me dus een heerlijk gevoel. Als je er naar googelt heeft het een naam. Wikipedia:
Balletje opgooien
februari 23, 2011
Het was dinsdagochtend een vrolijke tweet. Van @Official_Ajax zelf nota bene. “De Ajacieden trainen met speciale Europa League-ballen. Zo kunnen de spelers vast wennen voor de wedstrijd tegen Anderlecht.” Met andere woorden: “kijk ons eens goed bezig zijn. We laten niets aan het toeval over.” Op mijn vraag of er dan vanaf aanstaande vrijdag met de wedstrijdbal van PSV en voorafgaand aan de andere Eredivisie uitwedstrijden met Derbystar wordt getraind, kwam een bevestigend antwoord. Dat gebeurt altijd.
Daarop stelde ik een in mijn ogen logische vervolgvraag: “Is het dan misschien zinvol om zelf met díe wedstrijdbal te gaan spelen, waar zestien (16!) andere Eredivisieclubs óók mee spelen?” Maar toen bleef het opvallend stil. Ik had ook niet anders verwacht, maar ik vond dat ik de vraag weer eens moest stellen. Alleen al vanuit historisch oogpunt. Maar blijkbaar begrijp ik er al jaren helemaal niks van.
Er kwam wel een antwoord, maar deze keer niet van Ajax zelf. Marcel Klerks twitterde nuchter: “Dat levert minder geld op. Ajax en PSV verdienen meer aan de Adidas- en Nike-bal dan die Eredivisiebal.” Dat antwoord had Ajax natuurlijk nooit gegeven, dat snap ik ook wel. Maar ik wil hier wel eens de stelling droppen dat het spelen met een afwijkende bal Ajax juist geld kóst, in plaats van dat het munten oplevert. Als zestien clubs week in week uit met één en het hetzelfde merk spelen (welk merk doet er niet toe), maar je speelt zelf met een ander, dan ben je toch elke week bezig met te wennen aan een andere bal?
Lijkt me logisch. Nu lichter, volgende keer zwaarder, vandaag meer zwabber en volgende week weer minder. Je verklaart daarmee ook de ontelbare Ajaxcorners en voorzetten die perfect waren, als je spitsen van 4,53 meter in je team had gehad. Het breaking news werd vorige week ademloos voorgelezen op CNN…
Lachende derde
februari 10, 2011
Nog maar nauwelijks bekomen van de transferdramatiek, lopen de sportkolommen alweer over, met van alles wat met Ajax te maken heeft. Dat is namelijk het mooie in Amsterdam: er is altijd nieuws. De voetbalpraatprogramma’s zouden allang zijn opgedroogd zonder het fenomeen wat Ajax is en altijd zal zijn. Of zou Ronald Waterreus denken dat er 1,2 miljoen mensen naar Studio Voetbal kijken vanwege zijn foute overhemden?
Dacht het niet. Hij zit er ook niet voor zijn mening over Ajax, want die interesseert niemand. Hij zit er puur om er het verdedigende PSV te verdedigen, hoewel hij dat steeds minder vaak durft. Het kapsel is in de stijl van zijn club: achteroverleunend. Zo zitten Tom van ’t Hek en ook Jan Mulder er vooral voor Ajax en Youri Mulder voor FC Twente. Daar is over nagedacht. Ronald Koeman waait met alle winden mee en heeft over elke club altijd wel een bruikbare mening. Een mening die Waterreus dan steeds weer braaf herhaalt, want hij moet wát zeggen voor zijn geld. Die speaker in het Philipsstadion had bij Waterreus’ afscheid toen gewoon gelijk: het ís Ronald Koeman, alleen met een andere achternaam.
Ik ga na Studio Voetbal altijd heel gelukkig slapen. Steeds met de bevestiging dat ik lang geleden precies de juiste club koos. En dan droom ik vaak de gekste dromen. Zondagnacht zag ik twee vermoeide mannen ploeterend en strompelend voorwaarts gaan. Ze hadden het nogal druk met elkaar. Een derde liep er op een kleine afstand achteraan. Telkens haalde hij de voorste twee een beetje in, om vervolgens weer te struikelen en verder achterop te raken. Maar nu was hij weer heel dichtbij. Met één arm hield hij een boer in een groen jasje, met een noordelijk accent, achter zich. Hij liep zelf ook niet echt lekker, met aan de ene voet een slof en aan de andere een oud afgetrapt Adidasje, waar je doorheen kon kijken. Het was geen feest om het tafereel gade te slaan, maar ja. Je snurkt, dus je moet wát. En als ik zelf mijn dromen kon bepalen, dan wist ik het wel. Dan had Ronald Waterreus allang leuk haar en Louis van Gaal manieren. Anyway, het gezelschap strompelde voort in de richting van iets ronds in de toekomst. Het blonk fel in een mei-zonnetje. Helaas werd ik iets te vroeg wakker om precies te kunnen zien wat het was.
Met die merkwaardige droom nog op mijn netvlies, begon de week alleraardigst. De zon scheen volop en in Amsterdam nu nog steeds. Daar lachen de mensen in de straat vriendelijker dan anders. Klinkt het gerinkel van de tram als muziek en hollen kinderen uitgelaten naar school. Zorgeloos. Dat is wat er gebeurt als Ajax en Johan Cruijff samenkomen. Als de naam Dennis Bergkamp valt. Dan swingt de stad. Is het feest op de pleinen. Nummer 14 en de club zijn volop in gesprek en dan…
Uitgerekend tegen Feyenoord
januari 19, 2011
Het is eindelijk zover. Deze week ging de eerste paal de grond in en vanaf april hebben we het. Ajax en Adidas bouwen op De Toekomst het technologische onderzoekscentrum ‘miCoach Performance Centre’ en het wordt geweldig. Vanaf april 2011 kan Frank de Boer, aan de hand van bewegingsanalyses, precies zien dat een speler twee dagen geleden mank gelopen heeft. Aan de hand van trainingsopnames kunnen we voorspellen welke speler in welke minuut van welke wedstrijd zijn voorste kruisband twee millimeter in zal scheuren. Ook weten we dan vooraf al hoeveel meter hij nog door zal strompelen en met welke snelheid hij tegen het gras zal smakken. ‘Kijk, in deze simulatie zie je duidelijk hoe Ooijer met zijn linkerhand naar zijn rechterknie zal grijpen en dat hij met 22 kilometer per uur vol op zijn kin terecht gaat komen. Dat hij daarbij 32,4 gram tong af zal bijten vertellen we hem nog niet.’
Voorspel Ajax – Feyenoord en ontvang 50 euro bonus
Helaas is er ook slecht nieuws. Voor de spelersvrouwen. Er komt een lijst voor elk lid van de selectie, waarop zal staan welke standjes vanaf hoeveel dagen vóór de wedstrijd absoluut taboe zullen zijn. Bij Adidas wisten ze wel dat de knieschijf van Jonathan Reis tegen Roda JC naar de buitenkant zou frisbeeën. Dat was allang uitgerekend. Als je de avond vóór de wedstrijd, kruipend en met losse handen je vriendin door de slaapkamer duwt, maar daarbij langer dan 5 minuten 1,5 kgf/cm² druk op beide knieën uitoefent, dan vraag je de volgende dag om problemen. De door de VU meegeleverde promovendus zal dat vanaf april desgewenst in een gekleurde powerpoint allemaal uiterst nauwkeurig uitleggen.
Zoals gezegd, over drie maanden is het miCoach Performance Centre klaar en ik denk dat we tot die tijd de competitie het beste stil kunnen leggen. We zijn niks meer zonder cijfers. Deze week spelen we uitgerekend tegen Feyenoord en inmiddels is uitgelekt dat vanuit Rotterdam bij algemeen directeur Van den Boog het verzoek is binnengekomen, om de Klassieker later te spelen. RikiLeaks noemen wij het thuis al. Adidas heeft namelijk als pilot het trainingskamp van Ajax én Feyenoord geanalyseerd en de resultaten zijn ronduit zorgelijk te noemen. Voor Feyenoord dan. De jeugdige selectie mocht vorige week ‘s avonds kijken naar de eerste helft van de oefenwedstrijd HSV – Ajax. Maar omdat Ajax na 45 minuten al op verliezen stond, vond de medische staf het goed dat ook de tweede helft gekeken werd. Om het achteraf niet te laat te maken, werd de uitgelaten spelersgroep in de rust naar boven gestuurd om alvast de pyjama aan te trekken.
In de tweede helft…
NOStalgisch Ajax
december 15, 2010
Ajax doet een nieuwe poging oude tijden te laten herleven en ik doe vrolijk mee. Sinds kort heb ik namelijk de begintune van NOS Langs de Lijn als ringtone op mijn mobiel en bij elk telefoontje voel ik de ouderwets hoopvolle verwachting van een nieuw Ajax-doelpunt. De ritmische tamboerijn, de aanzwellende trommels en de keiharde trompet eroverheen. Genieten. Het is telkens een vlucht van een paar seconden, terug naar mijn jeugd. Op Hilversum 1, na het nieuws van 15 en 16 uur steeds hopen dat die swingende jazzgitaar snel onderbroken zal worden, voor de melding van wéér een doelpunt in Amsterdam. “Welkom bij het tweede uur van Langs de Lijn, maar we gaan snel terug naar De Meer, Jack, kunnen we de derde treffer van Simon Tahamata noteren?” Mooie tijd.
Het was de tijd dat Jack van Gelder nog haar had en Koos Postema en de veel te vroeg overleden Willem Ruis op de radio mijn zondagmiddagen samen met Ajax vrolijk en speels inkleurden. Het voetballeven was mooi en simpel: je had op zondag een stuk of 6 wedstrijden om half 3 en de rest op zaterdagavond om half 8. Toen al konden de thuiswedstrijden van PSV het daglicht niet verdragen en die begonnen dus uit voorzorg altijd pas als het donker werd. Dan leek het nog wat. Ook Feyenoord was een trotse topclub en probeer dat tegenwoordig nog maar eens uit te leggen, zonder onmiddellijk door een busje met blauw zwaailicht in een dwangbuis haastig afgevoerd te worden. Onderweg lig je naast een nog steeds naar adem happende Feyenoordspits.
Sinds ik mezelf een feestelijke opzegging van Eredivisie Live cadeau deed, werd het leven met de week leuker en gaat het steeds meer lijken op toen. Uitgerekend toenmalig Ajaxcoach Martin Jol bracht me op het idee om op te zeggen. Hij liet me elk weekend zien dat er veel zinnigere dingen in het leven bestaan, dan 90 minuten lang chagrijnig als een Danny Blind naar je tv te gaan zitten staren. Hij had maandenlang met engelengeduld elk greintje voetbalplezier uit zijn talentvolle selectie gecoached en het resultaat mocht er zijn. Wat overbleef was anderhalf uur Lokomotiv Leipzig. Twee keer drie kwartier Carl Zeiss Jena. Het was een ernstig impotente vorm van voetbal, die in DDR-hoogtijdagen in menig steriel Oostblokstadion te bewonderen viel. Een te gek feestje, als je begrafenissen leuk vindt.
Achter dat enge…
Lees verder op: ronschiltmans.nl
Nightmare on Arena Boulevard
november 17, 2010
Het is 2 uur ’s nachts, maar er brandt nog licht, thuis bij Vertonghen, Anita en Van der Wiel. Huiswerk van de trainer. Hoe te spelen als Suárez en El Hamdaoui sámen niet in vorm zijn? Dat is heavy shit. Hier hebben ze niet op gerekend, zeker de verdedigers niet. Het ging al zó lang goed.
Doen alsof je een vrijstaande middenvelder zoekt, maar ondertussen al zeker weten dat je gewoon weer gaat terugleggen op Stekelenburg. Die is van de lange halen richting voorhoede een dubbele meniscus aan het kweken, of trapt zich binnenkort een fijne heupzenuwontsteking. Ajax-tactiek anno 2010, codenaam: Ischias. Luis en Mounir lossen het wel op. Maar nu dus even niet. Vervelend. Vurnon Anita staat peinzend op een wankel krukje voor zijn flip-over. Zet af en toe een pijltje naar voren, een kruisje door een aanvaller, schudt nee en kauwt dan zuchtend verder op de achterkant van zijn permanent marker. Moeilijk moeilijk.
De radeloze Vertonghen besluit om vrijdag op de training achter Mido weg te duiken, als de trainer vraagt wie er deze week over de tactiek heeft nagedacht. Hopelijk staan Ooijer, Alderweireld en Oleguer daar dan niet óók al, want er is plek zat. Verderop twittert Greg in onbegrijpelijk Engels een vage vraag over kruisende spitsen en opkomende middenvelders, in de hoop dat er iemand met een verlossende tweet respectvol reageert. That’s how he lives. Maar niemand heeft een oplossing. Dan maar slapen nu, want over acht uur is het alweer Call of Duty bij Oranje. In zijn woelige slaap kan hij maar niet besluiten met welk wapen hij de linksbuiten van de tegenstander uit zal schakelen. Met een M16, een Uzi of een Ibrahimovic. De laatste is in ieder geval het meest dodelijk, weet hij zeker.
Ergens in Scheveningen klinkt op dat moment een harde schreeuw vanuit een donkere slaapkamer. “Nee, niet doen, niet doen! Dat zie ik zelf ook wel!” Mevrouw Jol knipt het licht aan. “Martin, wat is er toch, lieverd?”
Kletsnat van het zweet en nog half slapend, vertelt de geplaagde Ajax-coach over zijn droom. “Hij kwam de tribune af, liet de poort openmaken en ging naast me op de bank zitten. Hij begon te wijzen en zou me wel even vertellen wat er allemaal misging.”
“Maar schat, dat is toch niet erg als dat echt zou gebeuren? Dat deed Johan Cruijff toch ook al eens bij Beenhakker?”
“Je begrijpt het niet, het wás…
Ajax is anders
juli 21, 2010
Ben je een verse Ajaxsupporter en verwacht je een rustige seizoenstart? Dan moet ik je helaas mededelen dat je de verkeerde club gekozen hebt. Zo doen we dat nooit in Amsterdam. Wij zijn een club waar altijd rumoer moet zijn. Waar je geen dag zeker bent dat je morgen nog hebt wat je vandaag hebt. Vandaag hebben we nog een trainer, maar morgen kan dat weer helemaal anders zijn. Het hoort bij ons. Vinden wij leuk. Wij zijn de club met het meeste internetverkeer.
We hebben deze week surfend al 20 keer afscheid genomen van Martin Jol. Ik denk Ajax zelf ook. Eén week voor de Champions League-kwalificatie tegen PAOK Saloniki, kan niemand je een opstelling geven. Gewoon omdat we niet weten wie er volgende week nog onder contract staat. Geen idee wie bijvoorbeeld dan onze spits zal zijn. Iedereen roept maar wat namen en zelfs Markus Berg werd weer even genoemd, terwijl die toch echt bij onze vrienden in Eindhoven gaat ballen.
Ook trainers en spelers die roepen dat ze bij Ajax blijven zijn verdacht. Nooit geloven die gasten. Ene Sneijder deed het ooit zelfs met een hooggeheven glas champagne en we weten allemaal hoe dat afliep. En dát het afliep. Nu roept Suárez weer dat hij graag nog een jaartje blijft, dus dan weten we het wel.
Het enige wat we redelijk zeker weten, is dat we ook komend seizoen in de Amsterdam ArenA zullen spelen en dat we de veelgeprezen Jabulani als wedstrijdbal zullen hebben. Maar helaas kan ik je nog niet met zekerheid zeggen of dat onding wit zal zijn, want de voetbalwereld heeft een redelijk klapje van de molen gehad.
Zondag speelden Porto en Ajax namelijk met een oranje Jabulani en mij ontging volledig waarom dat was. Zo’n bal die je neemt als je in de sneeuw speelt, omdat hij dan opvalt. Maar zondagavond dooide het 24 graden in Porto, dus dat kan het niet geweest zijn.
Als de lokale Pedro Paulusmão wél witte neerslag heeft voorspeld, dan mag hij wat mij betreft vandaag nog naar de plaatselijke UWV. Dan zit je volgens mij maar wat aan te klooien met je weergrafiekjes en je barometers. Ik vrees dat deze bal zonder verrekijker op de bovenste rijen in het stadion helaas niet te zien is geweest.
Wat wél erg goed zichtbaar is bij Ajax, is…
Indruk maken
februari 18, 2010
Terwijl in eigen land mijn provinciegenoten dronken en massaal achter elkaar aan schuifelen, verbaas ik mij begin deze week in een ondergesneeuwd Duits stadje over het fenomeen wintersport. Je een berg op laten hijsen, om telkens binnen een paar minuten weer in de file bij de lift aan te sluiten.
En dat dan hele dagen leuk vinden. Het schijnt inderdaad geweldig te zijn, maar desondanks zie ik alleen maar serieuze gezichten. Volwassen mannen die een afdaling ondergaan alsof ze zojuist een ingegroeide teennagel poliklinisch hebben laten verwijderen.
Of misschien doet de sneeuw en ijs hen wel denken aan hun bevroren tegoeden op een failliet Wognums bankje. Voor die types is de vroegboekkorting uitgevonden. Vlug die glijvakantie laten betalen voordat hun bank als een losgeslagen gletsjer begint te schuiven.
Je herkent ze bij aankomst aan hun platgedrukte broodjes en de sneue thermoskan koffie. Ze weten nu al dat dit voorlopige hun laatste sneeuwstorm wordt. Thuis wrijven al die instanties die nog geld van ze krijgen zich alvast lachend in de handen. Eispret.
Zet mij op de lange latten en ik wil nog maar één ding: voetballen. Bij schaatsen idem dito. Het enige bevroren water wat ik leuk vind zit in een glas Martini. Ik mis het wintersport-gen dan ook volledig. Tuurlijk, uit liefde voor vrouw en kinderen heb ik het ooit wel geprobeerd.
Maar dezelfde voeten die achteloos een bal minimaal 500 keer hooghouden, gleden ooit op ski’s met kinderlijk gemak een beginnersklasje volledig aan flarden. Als oprukkende middenvelder kan ik naar links kijken en dan verrassend precies op maat naar rechts passen.
Daarmee maak je indruk. Op ski’s kan ik ongeveer hetzelfde. Naar links kijken en zeker ook naar links willen, maar dan geheel onverwachts rechts in het dal dood en verderf zaaien. Het is een gave.
Om het voor iedereen leuk te houden, zet ik daarom elke winter vrouw en kroost bij de skilift af, om daarna wat leuks voor mezelf te gaan doen. Alvast mijmeren over Ajax-Juventus bijvoorbeeld. Terwijl de verse sneeuw kraakt onder mijn moonboots, tóch de onweerstaanbare geluiden van een volle en meelevende Amsterdam ArenA horen. Het kan, als je maar…
